چون باز برکشید سر از پشت کوهسار
هنگام صبح جام بلورین آفتاب
آن گرد تک سوار
غرق سلیح گشت و به میدان جنگ رفت
تا بسترد ز نام وطن گرد ننگ رفت
دشتی سپاه چشم بهراهش در انتظار
اید اگر سوار
پیروزی است و
فتح
شادی و افتخار
گر برنگردد ؟
آه
چه فریاد و شیون است
تا دوردست ملک لگد کوب دشمن است
خورشید سر نهاد به بالین کوهسار
آهنگ خواب داشت
تا اید آن سوار
دشتی سپاه چشم براهش درانتظار
ناگاه
برخاست گرد راه
از دوردست دشت میان غبار راه
آمد سوی سپاه
یک اسب بی قرار
یک اسب بی سوار

نوشته شده توسط: آرش آریایی

:: کل بازدیدها ::
121700

:: بازدیدهای امروز ::
225

:: بازدیدهای دیروز ::
160

:: درباره من ::

:: لینک به وبلاگ ::

:: فهرست موضوعی یادداشت ها::

:: آرشیو ::

::( دوستان من لینک) ::

:: لوگوی دوستان من ::

:: خبرنامه ::

:: موسیقی وبلاگ::

:: وضعیت من در یاهو::